Tijdens IJSKONIJN portretteerde Anais alle theatermakers (muzikanten, dichters, schrijvers), fotografeerde vervolgens hun luisterkotten en na het bekijken of beluisteren van hun voorstellingen, creëerde ze een eigen sfeerbeeld.
Voor de portretten liet ze zich inspireren door de definitie van een ijskonijn en het koude winterse weer. Een glasplaat tussen haar en de gefotografeerden creëerde een letterlijke afstand en daarmee doelde ze op het afstandelijke gedrag van een ijskonijn. Sneeuw op de achtergrond, zorgde ook voor een (letterlijk) koud sfeertje.
Voor de luisterkotten wilde ze het tegenovergeelde neerzetten dus fotografeerde ze deze in het donker.
De sfeerbeelden verschillen per voorstelling. Sommige zijn dromerig, andere letterlijk en sommige zijn gemaakt met een knipoog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten